- Λεπτομέρειες
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μέχρι την έλευση των προσφύγων στο χωριό.
Μπάρμπες-Κούτλες: δυο μικροί οικισμοί 12 χιλιόμετρα Νοτιοανατολικά της Βέροιας που υπάγονταν στην κοινότητα Παλατιτσίων.Σε κάθε οικισμό υπήρχαν δέκα έως δεκαπέντε σπίτια όπου εκεί ζούσαν γηγενείς Ελληνόφωνοι κάτοικοι. Τα σπίτια τους ήταν χτισμένα γύρω από τις δυο εκκλησίες που υπήρχαν εκεί και ήταν χτισμένες περίπου στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Στον οικισμό Κούτλες υπήρχε η εκκλησία της Παναγίας και στον οικισμό Μπάρμπες η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής. Οι κάτοικοι των δυο αυτών οικισμών δούλευαν στην υπηρεσία του Τούρκου Μπέη και αργότερα στο τσιφλίκι του Παπαγεωργίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 1913 ο πληθυσμός στις Μπάρμπες ήταν 45 Άρρενες και 38 Θήλεις, ενώ στις Κούτλες 56 Άρρενες και 42 Θήλεις.
Στους οικισμούς Μπάρμπες-Κούτλες δεν υπήρχε σχολείο και όσοι από τους κατοίκους των δυο αυτών μικρών οικισμών μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο, αυτά πήγαιναν στα κοντινά Παλατίτσια όπου υπήρχε μια αίθουσα δίπλα από την εκκλησία του χωριού μέσα στην οποία τα παιδιά έκαναν μάθημα. Πριν από το 1896 δίδασκαν εκεί μοναχοί από το Μοναστήρι των Αγ. Πάντων και το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου που βρίσκεται στα Δυτικά Πιέρια. Σε αυτό το Μοναστήρι λειτουργούσε τετρατάξια ιερατική σχολή κατά τη χρονική περίοδο 1909-1915 στην οποία πήγαιναν οι νέοι της περιοχής, ανάμεσα τους ήταν και μερικά παιδιά από τους δυο μικρούς οικισμούς Μπάρμπες-Κούτλες. Από το 1896 και μετά στο σχολείο των Παλατιτσίων δίδαξαν γραμματοδιδάσκαλοι. Ο μισθός τους ήταν από 6 έως 10 τουρκικές λίρες και αυτός καταβαλλόταν: α) από τους κατοίκους και τα παγκάρια των εκκλησιών των τριών χωριών Παλατίτσια, Μπάρμπες και Κούτλες, β) από διάφορους συλλόγους και φορείς που επιχορηγούσαν τα σχολεία της επαρχίας, γ) από την Μητρόπολη της Βέροιας η οποία ενίσχυε με 5 λίρες τα γραμματοδιδασκαλία της περιοχής και αυτό για δυο λόγους: πρώτον για να μορφωθεί το ποίμνιο και δεύτερον γιατί υπήρχε η προπαγάνδα της Βουλγαρικής και της Ρουμανικής εξαρχίας που με την δωρεάν εκπαίδευση στα χωριά επεδίωκαν την διάδοση της Βουλγαρικής και της Ρουμάνικης γλώσσας. Aν κάποιος δεν είχε να πληρώσει τον δάσκαλο με χρήματα του έδινε μια ποσότητα από τα γεννήματά του σαν αμοιβή.Οι δάσκαλοι που δίδαξαν στα Παλατίτσιααπό το 1896 έως το 1930 ήταν οι εξής : 1) Δαλόπουλος Νικόλαος από τα Παλατίτσια, δίδαξε από το 1896 μέχρι το 1905. 2) Μαργαρίτης Βασίλειος από την Σφηκιά (Βόσοβα), δίδαξε από το 1906 έως το 1910. 3) Καραγκούνης Στέργιος από την Κοζάνη, δίδαξε από το 1911 έως το 1917. 4) Δακόπουλος Αντώνης του Σωτηρίου από τα Παλατίτσια, απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής της Ι.Μ Τιμίου Προδρόμου, δίδαξε στην γενέτειρά του από το 1918 μέχρι το 1922. 5) Παπαδημητρίου Δημήτριος, δίδαξε μια χρονιά το 1923. 6) Παπαπαναγιώτου Γεώργιος, πρόσφυγας, διορίστηκε επίσημα από το κράτος και δίδαξε δυο χρονιές 1924-1925. 7) Δαρακτσής Στυλιανός, πρόσφυγας από την Μ. Ασία, δίδαξε από το 1926 έως το 1930.
- Λεπτομέρειες
Το σχολείο μας βρίσκεται στο κέντρο της Βεργίνας, μια μικρή κωμόπολη με 2.000 περίπου κατοίκους στη Μακεδονία, στον Νομό Ημαθίας, 13 χλμ. νοτιοανατολικά της Βέροιας, πρωτεύουσας του νομού, και περίπου 80 χλμ. νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης. Αγναντεύοντας τον κάμπο από τους πρόποδες των Πιερίων, σε υψόμετρο 120 μέτρων από τη θάλασσα, βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας, και έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του, ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους άλλους τάφους και ένα ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με τον Ανδρόνικο, ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων πιστοποίησε και τη θέση της αρχαίας πόλης των Αιγών, της πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου.
Η ιστορία της Βεργίνας